Op de fiets voor rijstwijn

Van Lindehof naar hartje Utrecht

De bomen zitten vol vers blad. Merels zingen en het voorjaarszonnetje prikkelt aangenaam in mijn gezicht. Vandaag kies ik niet voor de elektrische bakfiets van Lindehof. Ik haal mijn eigen fiets uit de berging voor een ritje naar de stad. Vanavond komen vrienden eten en natúúrlijk ben ik weer een exotisch ingrediënt vergeten. Waarom moet ik mezelf ook zo uitsloven? Mijn favoriete toko zit in hartje Utrecht, nog geen kwartier fietsen van huis. Rijdend over de Dafne Schippersbrug kijkt de Domtoren mij al uitnodigend aan. De Everard Meijsterlaan leidt mij door Oog in Al, om het park en langs het kanaal. Het is water, ontluikend groen, mijn oude fietsje en ik. Via de Muntbrug rijd ik de Leidseweg op richting Utrecht CS en Hoog Catharijne. De klanken van de stad zuigen mij Utrecht in. Hier is altijd levendigheid. Een paar minuten later sta ik midden in het centrum bij de kassa van de toko, Shaoxing rijstwijn in mijn hand. Het laatste flesje uit het schap! Dit wordt smullen vanavond. Ik spring weer op mijn fiets. Achter mij verstomt het stadsgeluid. De terrasjes aan het water worden uitgestald. Ik zie mensen sporten, picknicken en vissen. Voor ik het weet rij ik alweer over de Dafne Schippersbrug. Nog een klein stukje en ik word weer omarmd door Lindehof, mijn thuishaven. Zo, nu eerst koffie. Koffie… Dat had ik gister toch wél meegeno...?